Katecheza Ks. Andrzeja Kowalczyka dla wspólnoty Marana Tha

17. HIERARCHIA. WIERNI ŚWIECCY I ŻYCIE KONSEKROWANE (KKK, str. 218-232) 

Modlitwa

Kościół jest rzeczywistością zarazem duchową i widzialną; duchową, ponieważ należą do niego dusze osób zbawionych oraz przebywających w czyśćcu; jest widzialną, ponieważ obejmuje osoby ochrzczone będące w jedności z biskupem Rzymu. Kościół jako widzialny lud Boży musi posiadać widzialną władzę. Władza w Kościele nazywa się hierarchią. Nie jest ona wybierana w sposób demokratyczny, to znaczy przez ogół członków Kościoła. Zobaczmy skąd się bierze władza w Kościele, ale przede wszystkim jak powstał sam Kościół.

Przeczytajmy Mt 10,1-16. Dwunastu apostołów to nowy lud Boży powołany przez Jezusa w miejsce dwunastu pokoleń Izraela.

Przeczytajmy Mt 16,13-20. Co wynika z tego tekstu? [Jezus miał zamiar założyć Kościół i przewidział apostoła Szymona na jego widzialną głowę]. Czego symbolem są klucze? [symbolem władzy]. Co to znaczy „Na tobie zbuduję Kościół mój”? [Tam gdzie Piotr, tam Kościół].

Przeczytajmy Mt 28,16-20 (Rozesłanie apostołów na cały świat). Czy apostołowie poszli nauczać z własnej woli? [zostali posłani]. Jezus ich posyła i obiecuje, że będzie z nimi zawsze (oraz z ich następcami).

Kiedy Jezus tą obietnicę realizuje? Patrz J 21,15-17 [po swoim zmartwychwstaniu]. A zatem, od kogo pochodzi władza w Kościele? [Od Jezusa za pośrednictwem apostołów]. Następcami apostołów są biskupi. Zastępcą Jezusa jest każdy następca Piotra, czyli biskup Rzymu. Tylko ktoś, kto jest posłany przez biskupa będącego w jedności z papieżem może spełniać w Kościele funkcję nauczycielską lub kierowniczą.

Przeczytajmy punkt 875 str. 219.

Co jest pierwszym obowiązkiem władzy w Kościele, czyli obowiązkiem biskupów? (Patrz Mt 28,16-20). 

Aby Urząd Nauczycielski Kościoła mógł dobrze wypełnić zadanie głoszenia Ewangelii i nauczania ludu Bożego, Jezus Chrystus obdarował  następcę św. Piotra charyzmatem nieomylności w sprawach wiary i moralności. 

Stopnie hierarchiczne w Kościele. Dzieje Apostolskie mówią o biskupach, prezbiterach i diakonach. Są to zasadniczo „posługi”, które otrzymuje się na mocy święceń (modlitwa z nałożeniem rąk przez biskupa). Inne urzędy czy posługi nie łączą się ze specjalnymi święceniami. Do nich należą: kardynał, arcybiskup (zwierzchnik metropolii obejmującej zwykle trzy diecezje, ale nie posiada on rzeczywistej władzy nad diecezjami metropolii poza własną), biskup pomocniczy (sufragan), wikariusz generalny (zastępca biskupa ordynariusza), oficjał (przewodniczący sądu kościelnego), dziekan (przełożony nad dziesięcioma parafiami), proboszcz (zarządca parafii), wikariusz (pomocnik proboszcza). Tytuły honorowe nadawane kapłanom pełniącym wysokie urzędy w Kościele lub za szczególne zasługi są następujące: infułat (nadaje papież), prałat (nadaje papież), kanonik (nadaje biskup). Kiedyś kanonicy stanowili radę biskupa, która nazywała się kapitułą. Kapłan pełniący jakiś wyższy urząd w Kościele lub posiadający tytuł honorowy posiada prawo do noszenia specjalnego stroju. 

Skąd się wzięły w Kościele zakony? Przeczytajmy punkt 918. Co to są rady ewangeliczne? [Radami ewangelicznymi są: ubóstwo, czystość i posłuszeństwo]. 

Wierni świeccy powinni razem z hierarchią i osobami konsekrowanymi czuć się odpowiedzialni za Kościół i współpracować ze swoimi pasterzami według charyzmatu, jaki otrzymali, w dziele wzrostu wspólnoty kościelnej.

Czy pomyślałeś, jak mógłbyś być użyteczny Kościołowi, do którego Cię Chrystus powołał?

Modlitwa