Świąt pełnych Radości, Miłości, Pokoju - Świąt z Bożą Dzieciną

Trwajcie Bracia w oczekiwaniu na przyjście Pana

Jk 5, 7-8.9b
" Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie, Oto sędzia stoi przed drzwiami."

Z HISTORII - OBRZĘDY WIGILIJNE

Aby dobrze zrozumieć symbolikę jaka towarzyszy Świętom Bożego Narodzenie, przeczytajmy tekst 

1. PASTERKA

Pasterka, czyli Eucharystia, która w Liturgii Słowa wspomina radość betlejemskich pasterzy, sprawowana często o północy w noc Bożego Narodzenia, stanowi zasadniczy punkt ciężkości i centralny moment wszystkich zwyczajów powiązanych z obchodami przyjścia Chrystusa na świat. Uroczystość Bożego Narodzenia z własnym formularzem mszalnym, z osobnymi obchodami w kręgu roku liturgicznego, nie była znana przed IV wiekiem. Przez pierwsze trzy wieki Kościół wiernie obchodził jedynie datę zmartwychwstania Chrystusa i to zarówno w obchodach corocznych, jak też coniedzielnych (mała Pascha - niedziela), natomiast jakoby mniej się interesował datą narodzin Chrystusa. Ewangelie nie zajmują się bliżej dokładnym ustaleniem dnia narodzin Chrystusa Pana. Kościołowi antycznemu wystarczała sama znajomość faktu narodzin naszego Zbawiciela i przebieg wszystkich wydarzeń zbawczych związanych z osobą Jezusa Chrystusa. Dokładny dzień urodzin Chrystusa, ani dla Jemu współczesnych, ani dla pierwszych judeo-chrześcijan, nie odgrywał żadnej znaczącej roli. Natomiast chrześcijanie pochodzący z kultury hellenistycznej przywiązywali duże znaczenie do daty i dnia obchodów narodzin. Dzień 25 grudnia, jako data liturgicznych obchodów święta narodzenia Chrystusa Pana, jakkolwiek znana już w połowie I w. w środowisku rzymskim, jest nie tyle obliczeniem chronologicznym i zapisem "metryki" urodzin, ile raczej symbolicznym ustaleniem kalendarzowym. Impulsem do powstania osobnego święta liturgicznego narodzenia Chrystusa Pana było z pewnością oświadczenie Soboru w Nicei (325), że Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem (Sobór obalał tu herezje Ariusza).

Od V wieku źródła liturgiczne przekazują nam pierwszy formularz mszalny na Boże Narodzenie. Od połowy VI wieku Rzym zna już tradycję trzech Mszy św.: tzw. "Pasterkę", Mszę o świcie i Mszę w dzień. Trzy formularze mszalne dla obchodów narodzin Chrystusa zostały przejęte ze zwyczajów liturgii papieskiej. Papież udawał się najpierw o północy do wspaniałej bazyliki dedykowanej macierzyństwu NMP (bazylika S. Maria Maggiore). Istniała tam (już od VI w.) replika groty betlejemskiej w postaci osobnej kaplicy "Oratorium ad praesepe", dobudowanej do bazyliki. Na dzień 25 grudnia przypadało także w kalendarzu rzymskim rocznicowe wspomnienie świętej męczennicy Anastazji, która poniosła śmierć w Sirmium (+304) w czasie prześladowania Dioklecjana. Św. Anastazji dedykowana była bazylika u stóp Palatynu, która zarazem była dworskim kościołem namiestnika cesarskiego. Z tego właśnie względu papież celebrował tam w dzień Bożego Narodzenia drugą swoją Mszę św. z osobnym formularzem i to o treści bożonarodzeniowej.

Msza św. celebrowana dziś jako trzecia z kolei, jest historycznie związana z najstarszym formularzem,

POMOC W RACHUNKU SUMIENIA

 I.       Rachunek sumienia jest jednym z najskuteczniejszych z ludzkich środków uświęcenia i swoistego rodzaju sposobem modlitwy. Ten, kto praktykuje go z przekonania już wkroczył na właściwą drogę realizowania świętości. Ponieważ w każdym rachunku sumienia rodzi się pytanie: W jaki sposób i którą drogą mogę dojść do świętości.

II.       Rachunek sumienia nie jest tylko bilansem grzechów, lecz jego zadaniem jest określenie stanu duchowego człowieka. Dlatego przystępując do rachunku sumienia należy przypomnieć sobie swoje grzechy oraz nazwać i określić swoje zalety.

III.       Katalogi pytań o grzechy zawarte w różnych "książeczkach do nabożeństwa" są preludium do poprawnego rachunku sumienia. W pracy nad rozwojem duchowym nie można poprzestać na stwierdzeniu faktu grzechu i jego opisie, lecz należy poszukać jego przyczyny.

IV.       Nie bez znaczenia są okoliczności grzechu i okoliczności czynów dobrych. Opis ich połączony z refleksją pozwoli określić drogę rozwoju, którą należy ustalić i uzgodnić ze swoim spowiednikiem.

V.       W walce z grzechem pomocnym jest powtarzanie takich czynów dobrych, które są odwrotnością grzechu.

VI.       Nie dobrą praktyka jest spisywanie swoich grzechów na kartce i recytowanie ich przed spowiednikiem. Jeśli nie możemy spamiętać swoich grzechów, to rozsądniejsze jest usystematyzowanie swoich grzechów w grupy grzechowe, aby jako takie przedstawić je spowiednikowi.

VII.       W trosce o swoją drogę do nieba i postęp w apostolskiej działalności dobrze jest odpowiedzieć sobie na następujące pytania:

1. Kiedy ostatnio penetrowałem swoje sumienie?
2. Czego dotyczyło moje ostatnie postanowienie poprawy?
3. Z jakim skutkiem  realizowałem postanowienia poprawy ?
4. Jakie owoce duchowe zebrałem w ostatnim czasie?
5. Jaka jest moja największa zaleta?
6. Co robię, aby ja rozwijać?
7. Jakie dziedziny mojego życia pragnę poprawić?
8. Jakie owoce duchowe pragnąłbym zebrać?
9. Jakie wymagania stawiałem sobie i innym?
10. Czym jest dla mnie modlitwa?
11. Co robię, aby poznawać lepiej Chrystusa?
12. Jak często czytam Biblię?
13. Jakie sprawy są dla mnie ważne?
14. Jakim kryterium dobieram sobie przyjaciół?
15. Jak się zachowuję, gdy jestem z czegoś niezadowolony?
16. Jak staram się pokonać depresję?
17. Jaka jest moja największa wada?
18. Jaka wada sprawia mi najwięcej trudności w kontaktach międzyludzkich?
19. Jaka wada pojawia się najczęściej?
20. Co robię pozytywnego, aby przezwyciężyć wadę?
21. Jak posługiwałem się wolną wolą?
22. Jak korzystałem z sakramentu bierzmowania?
23. Co zmienia w moim postępowaniu uczestnictwo w Eucharystii?
24. Jakie daję świadectwo mojej wiary?

Adwentowe czuwanie z Maryją - Msza święta z adoracją

"Jak się modlić?" .
Maryjo, Matko Pięknej Miłości czuwaj z nami. Pokaż nam jak mamy się modlić. Naucz nas cierpliwego oczekiwania na otrzymanie łask. Otwieraj nasze serca aby były gotowe do przyjęcia woli Ojca.

Wspólnota Marana Tha z Ks.Piotrem Libiszewskim oraz zespołem oazowym "7 Darów Pana" zapraszają do uczestnictwa we mszy świętej w piątek 20 grudnia 2013 z adoracją i modlitwą uwielbienia, na godzinę 19.00. Spotykamy się w Konwikcie św. Leona przy ul. 3-ego Maja 19 w Wejherowie.

Bracie, Siostro przyjdź, zatrzymaj się na chwilę, aby w ciszy Białego Chleba, w blasku Jego Chwały odnaleźć drogę do domu. Drogę do Ojca.
Przyjdź i przytul się do Maryi, by razem z nią przygotować się na spotkanie z Panem.

  

Spowiedź święta spotkaniem z Miłosiernym Ojcem

Przypominam, że najbliższe spotkanie Wspólnoty odbędzie się w piątek 13 grudnia 2013 roku o godzinie 19.00 w salce w Konwikcie a tematem będzie spowiedź święta.
Adwent w szczególny sposób przypomina nam o powtórnym przyjściu Jezusa na ziemię, jak czytaliśmy wcześniej to czas przygotowania się w pełnie, to moment na to aby być gotowym, czuwającym - jak mówi Ewangelia - gdyż nie wiemy kiedy Pan przybędzie.
Spowiedź jest bardzo ważnym oczyszczającym  sakramentem, który pomaga nam wejść na drogę przemiany i odzyskania utraconej więzi z Ojcem.
W jaki sposób mamy więc się spowiadać, jak się przygotować i co to jest pięć warunków dobrej spowiedzi? Dowiemy się tego na  najbliższej katechezie
Zapraszamy wszystkich pragnących odbudować więź z Bogiem oraz  poszukujących Prawdy.

Otwórzmy nasze serca na działanie Ducha Świętego.

ADWENT - czas czuwania, oczekiwania, milczenia

Liturgia Kościoła pomaga nam przejść od okresu zwykłego w ciągu roku do Adwentu z pewną kontynuacją. Podobnie jak ostatnie dni roku liturgicznego także Adwent charakteryzuje oczekiwanie na ponowne przyjście Pana. Trzy słowa ostatnich dni roku liturgicznego: – Bądźcie uważni! czuwajcie! módlcie się! – stanowią fundamentalną wskazówkę do tego, jak przeżywać czas Adwentu. Te same słowa usłyszymy w antyfonie do psalmu 24.: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę, mój Boże, Tobie ufam: niech nie doznam zawodu. W tym zwróceniu się do Boga z ufnością tkwi sedno naszego zaangażowania w przeżycie czasu Adwentu z uwagą, czuwaniem i z modlitwą.

Adwent czasem czuwania

Adwent prowadzi do głębszej świadomości życia w czasie: Czas jest krótki! Jest to czas przygotowania do przyjęcia tajemnicy Wcielenia.

Co znaczy tajemnica Wcielenia? Bóg zupełnie różny od człowieka czyni się całkowicie do niego podobny. On, który jest poza czasem – jak mówią Ojcowie Greccy – zaczyna żyć w czasie; Bóg, który zawsze JEST, poprzez Wcielenie staje się, w pewnym sensie przechodzi od być do nie być, od transcendencji do immanencji. Są to prawdziwie wielkie tajemnice. Izajasz, w swej prorockiej wizji mówi o Bogu odległym, który staje się bliski. Bóg umyka nam, ponieważ – jak mówi św. Augustyn – kiedy Go rozumiemy, przestaje jakby być Bogiem, a jednocześnie On sam pozwala człowiekowi jak

Listopadowe spotkanie "PRZEMIENIĆ SERCE ŚWIATA"

Kochani na progu nowe roku liturgicznego kilka wspomnień z tego co już za nami.
Ostatnie spotkanie na liturgii wspólnoty Marana Tha i Odnowy w Duchu Świętym z Wejherowa i Rumi, pod hasłem - "Przemienić serce świata", zaowocowało wspólną modlitwą wstawienniczą, podczas której to prawdziwie Pan otwierał, przemieniał i poszerzał granice naszych serc.
Uwielbiamy Ciebie Duchu Święty, Chryste Panie, Ojcze.
Dzięki CI Boże.
Swoim śpiewem ubogacał liturgię zespół oazowy  "7 Darów Pana"
Niech będzie wywyższone Jego Imię na wieki za zjednoczenie wielu na wspólnej modlitwie.
Chwała Panu.